മരുഭൂമി

ചുമരിലെ ദൈവചിത്രങ്ങള് ചിരിക്കുന്നു
എന്റെ സന്താപവും സന്തോഷവും കണ്ട്
ശില്പമാകാന് കൊതിച്ച വെറുമൊരു ശില
ഞാനിന്ന് നാളികേരങ്ങള് പതിയുന്ന ശിലയായി
അകലെ മാനത്ത് ഇന്ദ്രപ്രസ്ഥം പണിയുന്നോര്
ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്തോ നേടുന്നതെന്തോ
ആദ്യാനുരാഗത്തിന് ചുടുനിശ്വാസത്തിനായ് തുടിച്ചപ്പോള്
മനസ്സിലെവിടെയോ ഉണര്ന്നു ഒരു വിഷാദരാഗം
ഒരുനാള് മനസ്സ്ന്റെയഗാധമാം മരണത്തില്നിന്നുണരാന്
ശകുനന്റെ ത്വരയോടെ പുസ്തകത്താളുകളില് ഞാനലഞ്ഞു
അന്നെന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്ക്കു വില മതിച്ചിരുന്നു
മനസ്സിലുറഞ്ഞ വീണകമ്പികളന്ന് വീണ്ടും തുടിച്ചു
വിധിയുടെ കരാളഹസ്തങ്ങള് യാഥാര്ഥ്യങ്ങളാവുമ്പോള്
പ്രതീക്ഷകള്ക്ക് വിരാമം വിരാമങ്ങള്ക്കാടയായോ
ആശകളുടെ തിരിനാളങ്ങള്ക്ക് ഓജസ്സേറുമ്പോള്
ചുമരില് തൂങ്ങിയാടുന്ന നിന്റെമുഖം പുഞ്ചിരിച്ചു
കാലചക്രങ്ങളൊടുവില് ജീവിത സത്യങ്ങളായി
ഒരു ശാന്തിമന്ത്രംചൊല്ലിത്തന്നു നിന്മുഖം
കത്തിചീറും വരണ്ടമനസ്സില് വീണ്ടുമന്ന്
മോഹങ്ങളതന് പൊന്മാളികയുയര്ന്നു വന്നു
നിദ്രതന് മൂടുപടമടര്ന്നു വീണൊരെന് രാത്രിയില്
കര്ണ്ണപുടങ്ങളില് അലയടിച്ചു കൊതുകിന്റെ ഏകാങ്കഗീതം
സ്വപ്നലോകത്തേയത് യാഥാര്ഥ്യവുമായ് ബന്ധിച്ചുവോ
ഞെട്ടിയുണര്ന്നൊരെന്റെ മുന്നില് കണ്ടു
ഞാന് ഒരു മരുഭൂമി വെറുമൊരു മരുഭൂമി